Τα όνειρά μου έχουν γίνει επικίνδυνα και η αιτία είσαι εσύ, άγγελέ μου... Δεν προλαβαίνω να κλείσω τα μάτια και με αρπάζεις λες και παραμονεύεις σαν το ξωτικό πίσω απ' τα βλέφαρά μου για να με ταξιδέψεις σε παραμυθένιους κόσμους... Θεέ μου, πόσο όμορφα είναι να βρίσκομαι μαζί σου και να σου κρατώ το χέρι, να περπατώ στους δρόμους της καρδιάς σου και ν' αγναντεύω τη ζωή μέσα από τα δικά σου μάτια... Και κάθε αυγή ξυπνάω όλο και πιο δύσκολα, παλεύω να κρατηθώ κοντά σου και ν' αγνοήσω την πραγματικότητα που φωνάζει τ' όνομά μου σαν σε στρατιωτικό προσκλητήριο, δεν τα καταφέρνω μα κάποτε θα... Καταλαβαίνεις τώρα γιατί έχουν γίνει επικίνδυνα τα όνειρά μου; Γιατί ξέρω πως κάποια φορά δεν θα ξυπνήσω και δεν θα φύγω πια ποτέ ξανά από κοντά σου... Ποιος ξέρει; Ίσως αυτή η φορά να είναι απόψε... Καληνύχτα...